Een scheervlucht langs de financiële markten

10 april 2023     door Marc Peeters

The color of money

De Russische agressie tegen Oekraïne duurt voort, het conflict is geëvolueerd naar een stellingenoorlog. Gehuld in een ‘fog of war’ (‘Nebel des Krieges’ cf. de Duitse militaire theoreticus Carl von Clausewitz). Het wapengekletter doet het militair-industrieel complex floreren, zowel in de Verenigde Staten (Lockheed Martin, Raytheon Technologies, Boeing, Northrop Grumman, General Dynamics) als in Europa (BAE Systems, Rheinmetall, Thales Group, Leonardo, Hensoldt, Chemring, Kongsberg Gruppen). Anderzijds is de speculatie, gevoed door media en politiek, rond energie-, grondstoffen- en voedselprijzen geluwd. Producenten, handelaren en leveranciers hebben in 2022 recordwinsten laten noteren. Met dank aan de oorlog, de blokkades, economische sancties en marktmanipulatie. Cynisch. 

We weten dat Noorwegen, de Verenigde Staten, Qatar, Algerije en Nigeria als producenten flink geprofiteerd hebben van de drastische importvermindering in de Europese Unie van gas uit Rusland via pijpleidingen (o.m. dwars door Oekraïne). De Nord Stream 1 en 2-gaspijpleidingen in de Baltische Zee (51% eigendom van het Russische staatsbedrijf Gazprom) kregen zelfs te maken met sabotage (22/09/2022), volgens de Amerikaanse onderzoeksjournalist en Pulitzerprijswinnaar Seymour Hersh uitgevoerd door duikers van de Amerikaanse marine (Navy Seals) in samenwerking met Noorwegen. Hersh ontving de Pulitzerprijs voor het blootleggen van de My Lai-slachtpartij in Vietnam (16/03/1968). Hij bracht ook verslag uit over het Watergateschandaal, de clandestiene bombardementen in Cambodja en de folterpraktijken op Iraakse gevangenen in Abu Graib (2004). 

In tegenstelling tot wat onze regimepers ons wil laten geloven, had Rusland geen enkel belang bij de Nord Stream-sabotage. Integendeel. Maar ja, ‘pour les besoins de la cause’ zijn de Amerikanen vandaag de menslievende witte ridders die de boze draak Poetin en zijn wrede Russische orks bestrijden door de Oekraïense zelfverklaarde reïncarnatie van Jeanne d'Arc, theatraal acteur Volodymyr Zelensky, van net voldoende wapens te voorzien om de oorlog vol te houden. De Oekraïense burgers en soldaten die daarbij omkomen, zijn slechts collateral damage. Wat de finaliteit moet zijn van dit machiavellistische geostrategische machtsspel blijft onduidelijk. Poetin en Biden zijn nu eenmaal beiden relicten uit de Koude Oorlog. 

De Amerikanen ontkennen de sabotage met klem? Zoals we allemaal weten, is de Amerikaanse regering steeds bijzonder geloofwaardig en oprecht. Nooit vertelt ze leugens. Zoals de Amerikaanse tussenkomsten in Vietnam, Somalië, Afghanistan, Irak, Libië bij uitstek hebben aangetoond. Desnoods met verzonnen provocaties en massavernietigingswapens. Arm Europa, het keffertje aan de Amerikaanse leiband, dat zich voortdurend in de hoek laat dringen onder aanvoering van tweederangs ‘leiders’ die lijden aan morele verwaandheid en profileringsdrang. Het bord voor hun kop belet ze ook maar enigszins vooruit te zien, terwijl ze de Europeanen verdrinken in een tsunami van regels en bureaucratie. De founding fathers van de Europese Gemeenschap, dat prachtige ideaal van samenwerking en vrede, draaien zich om in hun graf.

Aangezien de sancties daarop niet van toepassing zijn, voeren Russische tankers nog steeds vloeibaar aardgas (lng) aan naar Europa. Waarbij de terminal van Fluxys in Zeebrugge als draaischijf fungeert voor 75% van alle Russische lng-overslag in de EU en instaat voor de wereldwijde export (Duitsland, China, Japan, Zuid-Korea, India, Pakistan). Ook Qatar levert lng aan de Fluxys-terminal. De Europese Unie heeft vorig jaar 60% meer lng ingevoerd dan in 2021. Het meeste afkomstig uit de VS (50%) en Qatar. Frankrijk is de grootste invoerder (vier lng-terminals, waaronder een van Fluxys in Dunkerque).

Handelaren staan in de bevoorrading met grondstoffen tussen de producenten (exploitanten) en de leveranciers aan de consumenten. In 2022 hebben ze met als aanleiding de oorlog in Oekraïne en de economische sancties tegen Rusland, gouden zaken gedaan. In de schaduw, waar ze het liefst vertoeven. Een studie van het Amerikaanse adviesbureau Oliver Wyman leert dat de grondstoffenhandelaren (commodity traders) in 2022 wereldwijd 105 miljard euro brutowinst hebben gerealiseerd. Dat is 60% hoger dan in 2021 en drie keer meer dan voor de covid 19-pandemie. 

Grondstoffenhandelaren buiten prijsverschillen op de markt maximaal uit en hebben belang bij grote volatiliteit (schommelingen), veroorzaakt door het opkloppen van het marktsentiment (angst en paniek). Enkele namen? Glencore, Trafigura, Vitol Group, Gunvor Group. Specifiek in de graanhandel: Archer Daniels Midland, Bunge, Cargill, Louis Dreyfus Commodities. Samen vormen zij het oppermachtige ABCD-bedrijvenkwartet dat de wereldhandel in landbouwproducten domineert (70% van de wereldwijde graanhandel). Commodity traders genieten geen al te best imago. Commentaar van een insider: ‘Prijsvolatiliteit is het levensbloed van de handelaren. Het zijn aasgieren. Ze komen af op de geur van paniek en rottend economisch weefsel.’ Niet direct een compliment. Maar ach, pecunia non olet. 

Intussen laat de EU zich onder impuls van Commissievoorzitster Ursula barones von der Leyen, door de VS meesleuren in een geopolitieke rivaliteit met China en Rusland. Het is zeer de vraag of dat de Europese belangen dient.

How green is my valley?

Op de beurzen wisselt tegenwoordig de rotatie tussen de verschillende bedrijfssectoren en -segmenten heel snel van richting. Terwijl 2023 begonnen is met een omschakeling van groei- naar waarde-aandelen, staat de groeigerichte Amerikaanse Nasdaq (met een overwicht aan technologieaandelen) intussen aan de leiding met een rendement sinds het jaarbegin van +15,5% in US dollar (weliswaar na de forse daling van vorig jaar). Dat komt vooral omdat beleggers beseffen dat de periode van stijgende rentes op haar laatste benen loopt nu de inflatie geleidelijk aan afneemt dankzij minder krapte op de arbeidsmarkt (waarbij de VS toonaangevend zijn) en de terugval van de energieprijzen (gas en elektriciteit). Als we naar het technische beeld kijken, dan blijven de meeste toonaangevende indexen zowel in Europa als de VS boven hun 200-daags gemiddelde. Dit zou moeten aangeven dat de trend opwaarts gericht blijft. De onderstroom van financiële turbulentie houdt aan. 

In het eerste kwartaal van dit jaar zijn ook de groeiherneming in China, de vaststelling dat de gevreesde scherpe recessie in Europa vooralsnog vermeden is, evenals de verbetering van de aanvoerketens katalysatoren voor het beursherstel geweest. Japan van zijn kant geraakt eindelijk verlost van de hardnekkig lage inflatie en zelfs deflatie waarin prijzen stelselmatig dalen en loonsverhogingen vrijwel onmogelijk zijn. Dat leidde tot uitstelgedrag van consumenten en decennialang tot een lethargische economische groei. Die periode lijkt voorbij nu een gezonde inflatiedynamiek aanwakkert. De globaal gunstige marktomgeving heeft zich internationaal vertaald in meevallende bedrijfsresultaten en optimistische vooruitzichten. De recente inkrimping van de olieproductie door de OPEC+, aangevoerd door Saoedi-Arabië en Rusland, dreigde roet in het eten te gooien, maar na een initiële spurt naar boven stabiliseerde de olieprijs weer. 

Vanaf dit jaar zullen de eerste effecten merkbaar worden van de Inflation Reduction Act waarmee de Amerikaanse president Joe Biden gespreid over 10 jaar 369 miljard US dollar in de eigen industrie injecteert. Onder de motto’s ‘America first’ en ‘Buy American’. Daarbij ligt de nadruk op groene technologie (cleantech) en hernieuwbare energie, o.m. het fabriceren van elektrische wagens en de ontwikkeling van windmolen- en zonnepanelenparken. De bedoeling is binnen- en buitenlandse bedrijven met subsidies en fiscale gunstregels te stimuleren om in de VS te produceren en daar werkgelegenheid te creëren. Met de Chips and Science Act had Biden al voorzien in 52 miljard US dollar aan overheidssteun voor de Amerikaanse halfgeleiderindustrie. Beide maatregelen zijn een schoolvoorbeeld van protectionisme dat een subsidierace met de Europese Unie kan aanzwengelen. Overigens, de derde hond in het kegelspel, China (technologisch geboycot op last van de VS), laat zich niet onbetuigd en zet gespreid over 5 jaar 280 miljard US dollar in. Casino Royale. 

De Europese Commissie countert met de Foreign Subsidies Regulation (12/01/2023), het European Sovereignty Fund (investeringsfonds), de Europese Chips Act (43 miljard euro) en het Green Deal Industrial Plan (270 miljard euro) met als pijlers de Net-Zero Industry Act (cleantech) en de Critical Raw Materials Act (o.m. ontginning van grondstoffen voor batterijen en magneten voor windmolens, zoals lithium, magnesium en zeldzame aardmetalen, waarvoor de EU sterk afhankelijk is van China). Voor de financiering kan de EU een beroep doen op het saldo van de Recovery and Resilience Facility (post-covid heropbouwfonds), opgezet met een budget van 723,3 miljard euro voor de economische relance na de covid-pandemie. Aan de hoeveelheid plannen en maatregelen geen gebrek. Veelal staan ze nog in de steigers en vergen ze de goedkeuring van de Europese cenakels (Raad en Parlement) evenals de lidstaten vooraleer ze uitvoerbaar zijn. 

Intussen laat de EU zich onder impuls van Commissievoorzitster Ursula barones von der Leyen, door de VS meesleuren in een geopolitieke rivaliteit met China en Rusland. Het is zeer de vraag of dat de Europese belangen dient. Denk maar wat China aangaat aan de Duitse auto-industrie, de Franse vliegtuigbouwers en luxegoederen, de Belgische chemie, de infrastructuurprojecten van de Nieuwe Zijderoute in Italië. Zowel naar China als naar de VS is het opletten voor politieke of economische naïviteit. China gedraagt zich behoorlijk assertief en opportunistisch in handelsbetrekkingen. Het laat zich weinig gelegen liggen aan internationale spelregels. Van hun kant beschouwen de Verdeelde Staten van Amerika zich nog altijd als een maatstaf voor de wereld, voor hen is Europa een openluchtmuseum, Japan een woonzorgcentrum, Rusland een barbarij, China een gevangenis en India een sloppenland. Koketteren met zelfverklaarde superioriteit. 

Zonder het Verenigd Koninkrijk is de strategische autonomie-ambitie van de EU tegenover de concurrerende grootmachten vooral een wensdroom. De Britten hebben de in hun ogen verstikkende Europese bureaucratie en regeldrift evenwel voortvarend achter zich gelaten. Britannia rules the waves. De Franse president Emmanuel Macron blijft er niettemin op aandringen dat Europa op eigen benen moet leren staan en niet meer afhankelijk zijn van de VS en China. ‘Europa mag geen vazal zijn’, het dient zelf  te zorgen voor veiligheid, de aanvoer van essentiële grondstoffen en de productie van chips en andere hoogwaardige technologie. Dat is in wezen ook de positie van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz. De nodige afstand creëren van het Amerikaanse imperialisme dat contra-intuïtief een unipolaire wereld nastreeft onder VS-commando. Tegelijk erop toezien dat het Chinese expansieve marktdenken voldoende waarborgen biedt voor een gelijk speelveld. Ermee rekening houden ook dat China 35% verwerkt van alle koper dat in de wereld wordt gedolven, 50 tot 70% van alle lithium en kobalt, 82% van alle magnesium en 90% van de zeldzame aardmetalen (waarvan 58% eigen winning). Zonder die mineralen geen energietransitie. 

Macron tijdens zijn bezoek aan China, in een interview op 09/04/2023 met de Franse zakenkrant Les Echos en de nieuwssite Politico: ‘Hebben wij er belang bij om vaart te zetten achter de kwestie Taiwan? Nee. Wij, Europeanen, moeten in deze aangelegenheid niemand achterna hollen. Het ergste zou zijn om te denken dat wij hierin volgzaam moeten zijn en ons moeten aanpassen aan het Amerikaanse ritme en een Chinese overreactie. Het zou een valstrik zijn om verstrengeld te raken in crisissen die niet de onze zijn. Europa moet zijn eigen positie bepalen, en zich niet voegen naar een logica van blok tegen blok.’ Macrons positie past in een Franse traditie. In de jaren zestig van vorige eeuw zocht president Charles De Gaulle ook naar een autonome status tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. De Amerikanen appreciëren natuurlijk niet dat Frankrijk alweer uit de pas loopt. Met die recalcitrante Franse slakken- en kikkerbilleneters is het altijd wat! En dan die lookadem! 

Terug naar de financiële markten. Op het rentefront hebben de Amerikaanse Federal Reserve en de Europese Centrale Bank sinds vorig jaar de beleidsrente in sneltreintempo verhoogd: negen opeenvolgende keren in de Verenigde Staten (vanaf mei 2022) en zes in de Europese Unie (vanaf juli 2022). Net als andere centrale banken zijn ze er zich van bewust dat ze de beleidsrente niet te fors meer mogen optrekken omdat ze de stabiliteit van het banksysteem voor ogen dienen te houden (systemisch risico). Zie de perikelen van Silicon Valley Bank, Silvergate Bank en Credit Suisse. Van besmettingsgevaar voor de grote, gezonde financiële instellingen in de VS en Europa is evenwel geen sprake. Het kordate, doelgerichte optreden van zowel de centrale banken (liquiditeitsverschaffing) als de overheden (depositogaranties) hebben de onrust tot bedaren gebracht. 

Toch is het waarschijnlijk dat de commerciële banken gezien de krappere liquiditeit voortaan wat selectiever en voorzichtiger zullen zijn bij hun kredietverlening. Wat de actueel nipt positieve economische groei in de VS en Europa wat doet vertragen om waarschijnlijk uit te monden in een lichte recessie. Dat speelt de centrale banken de facto in de kaart. Die verhogen immers de rente om kredieten duurder te maken, waardoor er minder geld in de economie terechtkomt. Het gevolg is dat consumenten minder spenderen en bedrijven minder investeren, daardoor de economie afkoelt en de prijzen c.q. de lonen minder stijgen. Als de commerciële banken nu ook minder kredieten toestaan, wordt die evolutie nog versterkt.

De snelle herschikking van long of short posities (mikken op een stijging, dan wel een daling van de markt, een bedrijfssector of een aandeel) door de computeralgoritmes van institutionele beleggers heeft de marktvolatiliteit sterk doen toenemen. Om zich daartegen te wapenen, blijft een goed gediversifieerde portefeuille binnen een beleggingshorizon van tien jaar een uitstekende remedie.



The matrix

Technologie kunnen we omschrijven als een geheel van zowel beproefde als innovatieve technieken, vaardigheden, methoden en processen voor de productie van goederen en diensten, en voor wetenschappelijk onderzoek. Technologie manifesteert zich in fysieke objecten en in organisatievormen, ze is van vitaal belang voor alle automatisering, digitale gegevensverwerking en middelen van communicatie zoals internet, online connectiviteit en netwerking. Er wordt een grote impact verwacht van 5G-telecommunicatie. 

De dynamiek en perspectieven van de technologiesector blijven beurzen en beleggers fascineren. Ondanks de gevoeligheid voor rentestijgingen waardoor toekomstige winsten worden verrekend tegen een hogere discontovoet. Koersschommelingen zijn het gevolg. De kwaliteitsbedrijven blaken evenwel nog steeds van gezondheid, wat blijkt uit de hoge winstmarges, de ruime kasstroomgeneratie en de comfortabele balansen. 

Een terugval in de beurskoersen kan een mooie instapgelegenheid bieden binnen een langetermijnperspectief. In het eerste kwartaal 2023 was er sprake van een bull-run op de Nasdaq. Op 06/04/2023 noteerde Amazon sinds het begin van het jaar (YTD) 18,92% hoger, Alphabet 21,40%, Microsoft 21,71%, Apple 31,65%, Meta 73,24%, NVIDIA 88,87%. Op Euronext stond ASML Holding 17,43% hoger, Infineon 22,98%, STMicroelectronics 37,45%, ASMI 49,81%. Opgelet, in het verleden behaalde resultaten bieden geen zekerheid voor de toekomst. 

Een aantal van de bekendste technamen op de beurs: de Amerikaanse bedrijven Apple, Microsoft, Alphabet, Amazon, Broadcom, Intel, NVIDIA, Advanced Micro Devices (AMD), Qualcomm, Micron Technology; de Europese bedrijven ASML Holding, ASM International, Infineon Technologies, STMicroelectronics, NXP Semiconductors, Melexis, Hexagon, Adyen, Logitech International, LPKF Laser & Electronics; de Aziatische bedrijven Taiwan Semiconductor Manufacturing Company (TSMC), Samsung, Tencent Holdings, Toshiba, Sony. De selectie is geen garantie op succes in rendement. 

De chipindustrie (halfgeleiders als basis voor de fabricatie van microprocessoren) blijft groeien om met krachtiger en kleinere chips te voldoen aan de geavanceerde toekomstige digitale ontwikkeling: van 5G-draadloze telecommunicatie en zelfrijdende auto’s tot artificiële intelligentie en het internet der dingen. Tegen het einde van dit decennium is de wereldwijde chipindustrie dubbel zo groot. Zowel de Amerikaanse overheid als de Europese Unie investeren fors in technologische ontwikkeling. De Amerikaanse Chips and Science Act voorziet een budget van 52 miljard US dollar, het Horizon Europe programma een budget van 100 miljard euro, het Digital Europe Programme voegt daar een extra 7,5 miljard euro aan toe. Japan, Zuid-Korea, en vooral China en Taiwan willen evenmin onderdoen met subsidies en belastingvoordelen.

Met de European Chips Act (2022) wil de Europese Commissie tekorten aan halfgeleiders aanpakken en het technologische leiderschap van de Europese Unie versterken. De richtlijn zal ruim 43 miljard euro aan publieke en particuliere investeringen vrijmaken en de EU toelaten maatregelen te nemen om zich tegen 2030 samen met de lidstaten voor te bereiden op mogelijke toekomstige verstoringen in de toeleveringsketen, erop te anticiperen en snel te reageren. Het Leuvense onderzoekscentrum Imec is het kroonjuweel van de Chips Act. Een European Clean Tech Act is in voorbereiding. Ze zal samen met de Net Zero Industry Act het wettelijk kader creëren voor de groene (spits)technologie die nodig is om de omslag te maken naar onder meer een CO2-uitstootvrije energie- en transportsector. Het geheel maakt deel uit van de Europese Green Deal die een budget omvat van 750 miljard euro over een periode van 7 jaar (2020-2027). Het paradepaard van EU-klimaattsaar Frans Timmermans en zijn groene oekazes waar boeren, burgers en buitenlui tureluurs van worden. 

De technologiesector behoudt zijn status van grootste en sterkst groeiende sector binnen de aandelenmarkten. Hij bevordert waardecreatie, innovatie en ontwikkeling bij andere bedrijven. Hij kenmerkt zich door structurele, opgaande, disruptieve trends richting digitalisering, automatisering en robotica, artificiële intelligentie (o.m. ChatGPT), internet of things (IoT), smart cities, e-commerce, film- en muziekstreaming, cloudcomputing, cyberveiligheid, telewerk (remote workforce), virtual reality (metaverse), videoconferenties, videogaming, biotechnologie, duurzame energie. 

De Amerikaanse gevestigde bedrijven zijn de wereldleiders en domineren de markt (55% groei van de top 10 in 2021). De Europese concullega’s zijn aan een inhaalbeweging bezig (73% groei van de top 10 in 2021). Zij zijn vooral sterk in de halfgeleiderindustrie, draadloze technologie en laserelektronica. Het topbedrijf is het Nederlandse ASML Holding, de wereldleider in de fabricage van fotolithografische machines voor de productie van halfgeleiders (kostprijs van de machines: 200 miljoen US dollar per stuk). Fotolithografie is het proces waarbij een lichtbron wordt gebruikt om patronen van een fotomasker af te beelden op een wafer, een dunne schijf halfgeleidermateriaal. 

Chipfabrikanten (Taiwan Semiconductor Manufacturing Company, Samsung Electronics Co.) hebben de nieuwste machines van ASML op basis van extreem-ultravioletlithografie (EUV) nodig. Daarnaast biedt het bedrijf ook deep-ultravioletsystemen (DUV) van de vorige technologiegeneratie aan. De volgende generatie machines - high-NA - zit ook al in de pijplijn, en is volgens sommigen de meest complexe machine die de mens ooit heeft ontwikkeld. 

Alle grote chipfabrikanten gebruiken de machines van ASML. Het heeft een bijna-monopolie en moet kunnen blijven profiteren van de stijgende vraag naar alsmaar krachtigere, maar ook kleinere chips, die inzetten op heel grote rekenkracht, data en artificial intelligence. ASML is dan ook een onmisbaar radertje in de digitalisering van onze economie. Voor de noodzakelijke spiegellenzen is het bedrijf een partnership aangegaan met de gerenommeerde Duitse fabrikant Zeiss, maar heeft bovendien in november 2020 Berliner Glas Group overgenomen, fabrikant van optisch glas. ASML heeft ook een nauwe band met het Leuvense kennis- en onderzoekscentrum Imec.

 



Breakfast at Tiffany's

Als we kwaliteit, stabiliteit, diversificatie en veerkracht als criteria voor beleggen in aandelen hanteren, komen we al snel uit bij de sector van de luxegoederen die talrijke troeven te bieden heeft: sterke, iconische merknamen, een robuuste prijszettingsmacht, gezonde groeivooruitzichten, aantrekkelijke winstmarges, hoge vrije kasstromen en solide balansen. De markt wordt gedomineerd door de grote conglomeraten met gediversifieerde portefeuilles waarin heel wat iconisch, wereldwijd bekend merkerfgoed (brand heritage). 

De bekendste namen op de beurs: LVMH (Louis Vuitton Moët Hennessy), Kering (Gucci, Saint-Laurent, Balanciaga), Compagnie Financière Richemont (Cartier, Piaget, Delvaux), Hermès International, L’Oréal, Estée Lauder Companies, EssilorLuxottica (Ray-Ban, Oakley, Pearle), Burberry, Prada, Moncler. Ter info, Chanel en Rolex zijn niet beursgenoteerd. Drankenreuzen Diageo en Pernod Ricard worden in indexen ook tot de luxegoederen gerekend. De selectie is geen garantie op succes in rendement. Ook de luxesector heeft sinds het begin van het jaar (YTD) fraaie koerswinsten op de beurs laten noteren, op 06/04/2023 stond Kering 14,85% hoger, LVMH 19,45%, Burberry 19,64%, Prada 21,15%, L’Oréal 21,66%, Richemont 21,98%, Hermès 27,09%. Opgelet, in het verleden behaalde resultaten bieden geen zekerheid voor de toekomst.

De globale vraag naar luxeproducten is conjunctuurgevoelig, maar stijgt gestaag dankzij de groeiende levensstandaard, in het bijzonder in China, vooral nu de hermetische covid-lockdowns zijn opgeheven. De stevige marktgroei in combinatie met een krachtig prijszettingsvermogen laat aanzienlijke winstmarges toe, tot 25% en meer. Tegelijk is de investeringsbehoefte van de luxeconcerns relatief beperkt: 5 à 6% van de omzet. Door hun hoge vrije kasstroom en doorgaans zeer solide balansen zijn ze niet alleen in staat hun aandeelhouders jaarlijks te belonen met mooie dividenden, maar ook overnames probleemloos te financieren. Voor 2022 hebben de meeste luxebedrijven fraaie cijfers gepubliceerd zowel naar omzet als naar winst en uitkering van dividenden aan de aandeelhouders. 

De grote luxeondernemingen geven blijk van een bewezen strategisch marktinzicht en een performant businessmodel. Ze kunnen hun prijzen relatief eenvoudig optrekken en de gestegen inflatie doorrekenen aan de welstellende klant. Inflatie speelt luxemerken de facto in de kaart omdat ze mensen kan aanzetten aan waarde verliezende investeringen om te zetten in waardevolle, tastbare goederen (waartoe ook kunst en design dienen gerekend). De vraag naar luxegoederen is nog toegenomen in de zomermaanden 2022, in alle grote markten: de Verenigde Staten, Europa en Azië, met China vooraan.

Bank of America schat dat de omzet in de luxesector in 2022 met ongeveer 14% is gegroeid, op hersteljaar 2021 na het hoogste cijfer in 10 jaar tijd. De uitgaven in luxemode noteren nu 18% meer dan vóór de covid 19-pandemie, die in juwelen en sieraden 14% meer. Consultant Bain & Company verwacht dat door de solide fundamentals de groei van de markt van luxegoederen tegen 2025 tussen 360 en 380 miljard euro zal liggen, tegen 2030 tussen 540 en 580 miljard euro. 

De inkomsten uit de luxesector bedragen actueel 354,80 miljard US dollar (Statista februari 2023). Chinese consumenten vertegenwoordigen daarvan 21%. Volgens de prognose van Statista zal de markt jaarlijks groeien met 3,38% (2023-2028). De jongere generaties (Y of millennials en Z) stonden in 2022 in voor de volledige aangroei. De uitgaven van Generatie Z en de nog jongere Generatie Alpha liggen drie keer hoger dan die van de andere generaties. Luxekleding vormt daarin vandaag het grootste segment met een marktvolume van 111,50 miljard US dollar. Het grootste bedrag aan inkomsten begin 2023 is gegenereerd in de Verenigde Staten met 75,69 miljard US dollar. Naar verwachting zal 22,4% van de inkomsten dit jaar voortvloeien uit online verkoop. 

Om de negatieve gevolgen van de covid-pandemie in 2020 en 2021 te bevechten, pompten de centrale banken wereldwijd, met de ECB en de Federal Reserve op kop, duizenden miljarden in het systeem via renteverlagingen en kwantitatieve versoepelingen (opkopen van obligaties om de rentes lager te duwen). Vorig jaar verplichtte de sterk oplopende inflatie de centrale banken om een deel van die liquiditeiten tegen een snel tempo uit het systeem te halen door de rente te verhogen en de balansen af te bouwen. Het is duidelijk dat die herziene rentepolitiek vooralsnog de belangrijkste factor is die de markten stuurt. Al even duidelijk is dat het bestrijden van de inflatie primordiaal blijft. Dit alles zal nog geruime tijd voor marktschommelingen zorgen, iets waar een belegger die zich voldoende informeert over kwaliteitsbedrijven binnen een gediversifieerde portefeuille, voordeel uit kan halen.

Marc Peeters, 10 april 2023.